Dlaczego Cacko ? - bo zapraszam na piękne podwórko, do pięknego domu, w piękną podróż po moim własnym świecie. Uchylam drzwi i proszę do środka.

To nie jest biografia. Nie ma tu dat, nie ma chronologii, nie ma ku pamięci. To zaproszenie do świata lirycznej komediantki. Magicznej przestrzeni wrażeń. To podróż po życiowych drogach i bezdrożach pamięci, po krainie zdobionej wyjątkowym gustem i talentem. A raczej wieloma talencikami.
To również manifest urody życia. Głośny manifest radości z rzeczy małych i dużych, radzenia sobie w każdych okolicznościach i postrzegania wszystkiego w jasnym świetle.
To zachęta do czerpania z życia pełnymi garściami i tworzenia własnego, odróżnialnego świata, w sobie i wokół siebie. Lekcja pokory i umiejętności dzielenia się optymizmem i wiarą.
To zaklęty w opowieściach balsam dla wszystkich, którzy kiedykolwiek choć przez chwilę stracili nadzieję i zawahali się.
To sztambuch na chwile ulotne, anegdoty, przepisy kulinarne, tematy ważne i nieważne, ale bliskie sercu i poruszające.
Wszystko podane w charakterystyczny dla Krystyny Sienkiewicz sposób - dowcipny, inteligentny, czasem komiczny, innym razem tragikomiczny, a kiedy trzeba melancholijny i liryczny.

Proszę państwa, przed nami wiosna. Kolejna wiosna życia i wiosna na naszej pięknej ziemi. Zakwitniemy na tej samej łące, w tym samym czasie, ale spróbujmy się czymś odróżnić. Odróżnić jeden od drugiego. Odznaczyć zapachem, kolorem; tym, co wynieśliśmy z domu. A przede wszystkim osobowością. Żeby móc zakwitnąć. Więcej światła, proszę!

Henryk Gołębiewski szczerze i bez ogródek opowiada o swoim wyjątkowo barwnym, ale czasem także czarno-białym życiu. W latach siedemdziesiątych był gwiazdą seriali dziecięcych ("Wakacje z duchami", "Podróż za jeden uśmiech", "Stawiam na Tolka Banana"), potem zniknął nagle z ekranu, aby powrócić po dwudziestu latach kultową rolą Ediego w filmie pod tym samym tytułem.
Biografia skrzy się anegdotami z planów filmowych, ukazuje przygody i przemyślenia człowieka, który mimo wielkiej popularności zachował wyjątkową skromność. Zawsze pozostaje sobą, bez względu na to, czy jest akurat na budowie, gdzie wciąż pracuje, czy na planie filmowym, na którym bywa od czasu do czasu.